Més sobre el centre de Barcelona: Melodía del Raval, de M. Vázquez Montalbán

Montalbán (1939-2003)

Aquí todos nacimos en barrios que os sobraban, rodeados de cosas que os sobraban, a la espera de que creciéramos, envejeciéramos, nos deconstruyéramos, para ser más exactos y entonces podríais enviarnos a vuestros sociólogos, a vuestros psicólogos sociales, al alcalde en funciones, al concejal peor vestido, a los hijos de barrio que prosperaron y nos dieron el ejemplo de que con talento y esfuerzo se puede salir de los barrios que os sobraban, es decir, nos dais la ciencia social que os sobra, la psicología que os sobra, el alcalde que os sobra, la mirada de solidaridad que os sobra y el miedo que os sobra porque a veces pensais que podíais haber nacido vosotros mismos en los barrios que os sobraban, es decir, que vosotros mismos podríais ser las sobras y por eso bajais por aquí a vernos interpretar el papel de clases subvencionadas, ni siquiera ya necesarias para el aparato productivo por cuanto la robótica nos ha sustituido y nuestra condición de indígenas de barrios sobrantes no puede competir con las sobras de otras latitudes más depauperadas.
Por eso nos dejamos hacer fotografías antes de que descubrais nuestra inutilidad, nos acabeis de tirar el paisaje al suelo y comprendais que ya ni siquiera os sobramos porque no teneis barrio donde meternos.
Yo me he roto un diente con un martillo para poder sonreiros tal como os esperabais.
Pero no nos abandoneis. Al fin y al cabo somos los indígenas más asequibles y si nos lo proponemos también somos bilingües
“.

(Text de Manuel Vázquez Montalbán per al llibre de fotografies de Jordi Oliver “08001″ auto-editat a Barcelona al desembre 1999. Mira també aquesta entrada)